Πρωινές εκπλήξεις!

Σίγουρα θα έχετε ξυπνήσει κάποια ημέρα γεμάτοι όρεξη να πραγματοποιήσετε μια ιδέα σας για να συνειδητοποιήσετε λίγο αργότερα ότι... λογαριάζατε χωρίς τον ξενοδόχο! Σήμερα το πρωί έβαλα στην καφετιέρα τη νέα ποικιλία καφέ που προχθές αγόρασα από γνωστή αλυσίδα καφεκοπτείων, σέρβιρα τον καφέ στο λουλουδένιο, λεπτεπίλεπτο πορσελάνινο φλιτζάνι μου, επιμελήθηκα με πολλή προσοχή το φόντο γύρω του και πήρα στα χέρια μου τη φωτογραφική μηχανή για να μοιραστώ μαζί σας μια δροσερή εικόνα που μυρίζει άνοιξη. Όμως φευ! Η μηχανή μου είχε διαφορετική γνώμη! Τι κι αν την καλόπιασα, τι κι αν χάιδεψα απαλά τα πολυάριθμα κουμπάκια της, εκείνη ανένδοτη! Τραβούσε μεν τη φωτογραφία, αρνούνταν όμως να μου τη δείξει...

Περιορίζομαι, λοιπόν, σήμερα (βλέπετε είμαι αισιόδοξη ότι σύντομα θα λυθεί το ζήτημα) στη λεκτική περιγραφή της υφής και του αρώματος του νέου καφέ Εthiopian Yergacheffe, που, όπως δηλώνει η ονομασία του, προέρχεται από την Αιθιοπία και έχει γεύση κυρίως από φρούτα του δάσους και αποξηραμένα εσπεριδοειδή. Θα τον πρότεινα σε όσους αρέσει ο ελαφρύς καφές και θα έλεγα, μάλιστα, ότι πίνεται ευχάριστα σκέτος ή αγγλιστί black. Τον συνόδευσα - παραβιάζοντας την απόφασή μου για υγιεινό πρωινό από εδώ και στο εξής, μια και πλησιάζει η ημέρα που θα εμφανιστούμε με τα μπανιερά μας στις παραλίες - με έναν λουκουμά, του οποίου η παρουσία στο σπίτι οφείλεται στην  ελαφρώς έως πολύ γλυκαντζού κόρη μου (αναρωτιέμαι από που το πήρε αυτό...). Ωστόσο, θα του ταίριαζαν πολύ ωραία και τα σμυρνέικα κουλουράκια της θείας μου της Μαρίας, μια και το πορτοκάλι που περιέχουν θα δέσει ωραία με τα αρώματα αποξηραμένων εσπεριδοειδών που διακρίνουν την ποικιλία. Και μάλιστα, μια και έχω στο πρόγραμμα να τα φτιάξω, μια από αυτές τις ημέρες θα σας πω λίγα λόγια για αυτά τα ιδιαιτέρως απλά, οικονομικά αλλά αμαρτωλά κουλουράκια!

Καλή σας ημέρα!

Σολωμός με ψητά λαχανικά (θα ζητήσω εδώ την επιείκειά σας, μια και στον τομέα της φωτογραφίας εν γένει χρήζω βελτίωσης!)

Σολωμός με ψητά λαχανικά ή... πώς να κλέψετε (ξανά) την καρδιά του αγαπημένου σας!

Παρόλο που το ψάρι (και θα έπρεπε να ντρέπομαι που το λέω, μια και είμαστε λαός θαλασσινός) δεν είναι από τις αγαπημένες μου πρώτες ύλες για μαγειρική, οφείλω να ομολογήσω ότι το φρέσκο φιλέτο σολωμού ασκεί μια ξεχωριστή γοητεία επάνω μου τον τελευταίο καιρό. Είναι ελκυστικό εξωτερικά με το λαμπερό ροζ-σομόν χρώμα του, μαγειρεύεται εύκολα και γρήγορα και το σπουδαιότερο είναι υγεινό χωρίς να στερείται νοστιμιάς!

Προτιμώ να το προμηθεύομαι από μεγάλα σούπερ μάρκετ, στα οποία γνωρίζω ότι υπάρχει κατανάλωση αλλά και κατάλληλες συνθήκες συντήρησης, είτε την ημέρα που θα μαγειρετεί είτε την προηγούμενη. Προετοιμάζω απλά τον σολωμό βυθίζοντάς τον σε μια μαρινάδα από λεμόνι και πορτοκάλι. Δέκα λεπτά περίπου πριν το ψήσιμο ανάβω το μάτι για να ζεσταθεί πολύ καλά η γάστρα μου. Τοποθετώ τον σολωμό με το δέρμα προς τα κάτω, ώστε να ακουμπά το καυτό μαντέμι και σκεπάζω αφήνοντας το ψάρι να ψηθεί με τους χυμούς του. Λίγα λεπτά αργότερα - το μυστικό εδώ είναι να μην ξεχαστώ και αρχίσω παράλληλα να ασχολούμαι με κάτι άλλο - αφαιρώ το καπάκι και γυρίζω προσεκτικά με σπάτουλα το φιλέτο, για να ψηθεί και η άλλη πλευρά. Αποσύρω το σκεύος από τη φωτιά, σερβίρω σε πιάτο τον σολωμό που είναι πια έτοιμος και... η απόλαυση μας περιμένει! Συνήθως τον συνοδεύω με ψητά λαχανικά, αλλά, για πιο γρήγορα, και μια περιποιημένη μαρουλοσαλάτα με σέλερι, χρωματιστές πιπεριές, άνιθο και μια ελαφριά βινεγκρέτ τού ταιριάζει μια χαρά.

Έτσι, εξασφαλίζω και ένα υγιεινό, νόστιμο, αισθητικά ελκυστικό πιάτο και ικανοποιώ τις γαστριμαργικές απαιτήσεις του αγαπημένου μου (που τυγχάνει να αγαπά ιδιαιτέρως τα πιάτα με ψάρι, τα οποία δεν τρελαίνομαι να μαγειρεύω)!

Διαθέσεις, γεύσεις, χρώματα, αρώματα...

Η άνοιξη πάντοτε με ενέπνεε να γευτώ νέες εμπειρίες, να πειραματιστώ με νέες γεύσεις, να αφήσω την αισιοδοξία που φέρνει το τέλος του χειμώνα να με γεμίσει και να αφεθώ στις διαθέσεις της. Όμως, η φετινή άνοιξη είναι λιγάκι - ή καλύτερα πολύ - διαφορετική από τις προηγούμενες: η δύσκολη περίοδος που περνά η χώρα μας και οι μικρές ή μεγάλες ανατροπές στην καθημερινότητα του καθενός δεν μας αφήνουν ξέγνοιαστα να χαρούμε τον φωτεινό, λαμπερό ήλιο, το πέρασμα στην πιο όμορφη εποχή του χρόνου.

Ωστόσο, αξίζει να προσπαθήσουμε να δούμε πιο θετικά τα πράγματα, έστω στο πλαίσιο του μικρόκοσμου που μας περιβάλλει, και να αντλήσουμε ψήγματα αισιοδοξίας από αγαπημένες συνήθειες που πάντοτε μας έδιναν κουράγιο και μας έφτιαχναν τη διάθεση. Αυτό θα προσπαθήσω να κάνω σε αυτό το blog, που ονόμασα Pastels Sucres από την αγάπη μου για τα χρώματα, τις γεύσεις, τη μόδα. Θα επιχειρήσω να συνδυάσω τη διάθεση που κάθε ημέρα φέρνει με τις σκέψεις, τις δημιουργίες, τα αρώματα που της ταιριάζουν. Θα αποπειραθώ να ξεκινήσω ένα ταξίδι ξέροντας πως θα συναντήσω ούριους αλλά και ενάντιους ανέμους, προσπαθώντας όμως πάντοτε για το καλύτερο.


Και να που ξεκινάω...